Strategizing open innovation: How middle managers work with performance indicators

چکیده

نوآوری باز (OI) تبدیل به یک روش تجاری شده است که بسیاری از سازمانها و صنایع از آن پیروی می کنند. این مقاله، درک درباره اینکه مدیران میانی چگونه با شاخص های عملکرد برای استراتژیک کردن OI از طریق اتخاذ چشم اندازی پایین به بالا در سازمان کار می کنند، را توسعه می دهد. از طریق یک تحقیق ابداعی، ما این موضوع را که مدیران میانی چگونه درباره کارشان با شاخص های عملکرد برای سوق دادن مدیران ارشد به طرف استراتژی ID فکر می کنند، را مقایسه می کنیم. یافته ها نشان می دهند که مدیران میانی با تفاوتهای موقعیتی خودشان را در شرایطی می بینند، برای مثال میزان حمایت استراتژی برای یک استراتژی OI توسط مدیران یا مقداری که اقدامات OI اتخاذ شده اند، نقشی کلیدی در تاثیر گذاری کارشان با شاخص های عملکرد ایفا می کند. بر اساس این تفاوتهای موقعیتی، ما زمینه های مختلف OI را که نحوه تفکر مدیران میانی درباره کارشان با شاخص های عملکرد را تحت تاثیر قرار می دهند، تفکیک می کنیم. ما انواع مختلف استدلال را به صورت “پرهیزگر”،” آغازگر”، “توسعه گر”، “بازسازنده”، و “حفظ کننده” نامگذاری می کنیم.

Abstract

Open innovation (OI) has become an established business practice followed by many organizations and industries. This paper extends understanding about how middle managers work with performance indicators to strategize OI by taking a bottom-up perspective in the organization. It draws on interviews carried out with eighteen (upper-level) middle managers from different global and internationally recognised organizations. Through an abductive study, we compare how these middle managers reason about their work with performance indicators to mobilise top managers towards an OI strategy. Findings show that the situational nuances middle managers find themselves in, such as the extent of strategic support for an OI strategy by top managers and the degree to which OI practices are adopted, plays a critical role in influencing how they work with performance indicators. According to these situational nuances, we distinguish different OI contexts which affect how middle managers reason about their work with performance indicators. We label the different types of reasoning as abstaining, initiating, expanding, restructuring, and retaining.

مقدمه

تحقیقات زمینه حسابداری بر نقش کلیدی ای که شاخص های عملکرد در کار استراتژیک در سازمانها ایفا می کنند تاکید کرده اند. با این وجود تا به امروز، درک اینکه این چگونه رخ می دهد به طور عمده توسط یک چشم اندازه بالا به پایین هدایت شده است. متاسفانه، چنین روشی، محدوده ای فاکتورهای موثر را نادیده می گیرد. نخست، به شدت تاثیر و نقشی را که سایرین ممکن است در داخل یا خارج سازمان در استراتژیک کردن ایفا کنند را نادیده می گیرد. دوم، تمایل دارد سایرین را که پیشنهاد می کنند که در پروسه استراتژیک کردن، مدیران ارشد ممکن است واقعا اطلاعات را از پایین به بالا از سطوح پایین تر در سازمان ادغام کنند، را نادیده بگیرد. سوم، یک چشم انداز بالا به پایین هم ممکن است نقش مدیران میانی و نحوه کارشان با شاخص های عملکرد برای مطلع کردن استراتژی را نادیده بگیرد. با توجه به نقشی که مدیران میانی در سازمانها ایفا می کنند، این ایراد را به صورتی نسبتا تعجب آور می بینیم.

از طریق این تحقیق ابداعی، برای توضیح این ایراد نگاه می کنیم که از طریق توسعه درکمان صورت می گیرد درباره اینکه چگونه مدیران میانی ممکن است با شاخص های عملکرد برای استراتژیک کردن نوآوری باز (OI) کار کنند. مفهوم OI مرتبط با استراتژی بازی است که توسط آن سازمانها به تبادل اقتصاد در داخل و سرتاسر مرزهایش وارد شوند که از ارزش فناوری استفاده کنند، و بنابراین قصد دارند فرصتهای بازار و مزیت رقابت را بدست آورند.

نقطه آغاز برای تحقیق ما، مشاهده تعجب آور در رویدادهای تخصصی بود، که به عنوان انجمن نوآوری Berkeley  شناخته می شود، که جایی است که مدیران میانی (سطح بالاتر) از کمپانی های مختلف و بین المللی (شامل Hewlett Packard، Jognson & Johnson، Nestle، Shell، و United Health Care) برای تبادل تجربه هایشان درباره OI گرد هم می آیند. آن مدیران میانی ، نگرانی شان درباره توسعه شاخص های عملکرد برای کار استراتژیک شان با اقدامات OI را به اشتراک می گذارند. با این وجود، استدلال آنها درباره آن بسیار متفاوت بود. بر اساس این مشاهده، ما مصاحبه های نیمه ساختارمندی را با 18 نفر از آن مدیران میانی برگزار کردیم. همه آنها مسئول جستجو و/یا مدیریت همه اقدامات OI در سازمانهایشان بودند. با حرکت مکرر عقب و جلو بین تئوری و تجربه ها، متوجه شدیم که استدلال مشترک مدیران میانی مرتبط با علاقه حرفه ای شان در استراتژیک کردن OI در سازمان شان بوده است، همچنان تفاوتهای بین شان مرتبط با تفاوتهای زمینه های استراتژیک شان بوده است. بنابراین در این تحقیق، ما این پرسش تحقیقاتی را بررسی می کنیم: ((مدیران میانی چگونه با شاخص های عملکرد برای استراتژیک کردن OI کار می کنند؟))