What We Know and Do Not Know About the Natural Rate of Unemployment

چکیده

تقریبا 30 سال پیش، Friedman (1968) و Phelps (1968) مفهوم “نرخ طبیعی بیکاری” را توسعه دادند. میلتون فریدمن در یکی از طولانی ترین جملاتش توضیح می دهد: ((نرخ طبیعی بیکاری، سطحی است که توسط سیستم والراسی معادلات تعادل عمومی، ground out می شود، اگر که در آنها ادغام وجود داشته باشد مشخصه های ساختاری واقعی نیروی کار و بازار کالاها، از جمله نقص های بازار، تغییرپذیری تصادفی در تقاضاها و عرضه ها، هزینه جمع آوری اطلاعات درباره فرصتهای شغلی و دسترسی های نیروی کار، هزینه های تحرک پذیری، و غیره)). در طول 3 دهه گذشته، تحقیقات زیادی برای به رسمیت بخشیدن این جمله بلند فریدمن و برای شناختن (هم تئوری هم تجربی) عوامل تعیین کننده نرخ طبیعی انجام شده است. این مجموعه تحقیقاتی است که در این مقاله ارائه می کنیم. ما به دو نتیجه گیری مهم می رسیم.

اول اینکه، پیشرفت تئوری چشمگیری در طول 30 سال گذشته وجود داشته است. چهارچوبی ظاهر شده است، که حول دو ایده مرکزی بوده. اول اینکه بازار کار، بازاری است با سطح ترافیک بالا، با جریانات زیادی از کارگران که یا شغل شان را از دست داده اند یا به دنبال شغل های بهتری هستند. این به خودی خود نشان می دهد که باید “بیکاری اصطکاکی” وجود داشته باشد. دومی این است که ذات روابط بین شرکتها و کارگران منجر به تنظیم دستمزدی می شد که معمولا به شدت متفاوت از تنظیم دستمزد رقابتی است. سپس ممکن است این منجر به سطحی از بیکاری شود که متفاوت از سطح اصطکاکی موثر است. ما این چهارچوب را در ادامه ارائه می کنیم و سپس مراحلش را در نظر می گیریم، که نشان می دهیم چگونه کمک می کند درباره رابطه پیچیده بین پیشرفت تکنولوژیکی و نرخ طبیعی فکر کنیم.

با این وجود، نتیجه گیری دوم این است که دانش تجربی متاسفانه عقب می ماند. اقتصاددانان از داشتن درک کمیتی خوبی از عوامل نرخ طبیعی بسیار دور هستند، چه در زمان چه در کشورها. ما معادلات استاندارد استفاده شده در مدل های اقتصادکلان تجربی را برای تعیین نرخ طبیعی بررسی می کنیم. سپس دو مسئله را در نظر می گیریم. پیرو تحقیق Blanchflower and Oswald  (1995)،  اولی به عنوان مسئله “منحنی دستمزد” در برابر “منحنی فیلیپس” شناخته می شود: درباره شکل رابطه دینامیک بین دستمزدها و بیکاری است. این مسئله که چندان تخصصی نیست، تاثیرات عمده ای دارد که متغیرها برایشان نرخ طبیعی را تحت تاثیر قرار می دهند یا نمی دهند. با این وجود هنوز شواهد تجربی بسیار ناکافی هستند. مسئله دوم، افزایش در بیکاری اروپا از دهه 1970 است. مقدار این افزایش، تنوع نهادهای بازار کار و سیاستها باید به شناسایی مقصرین کمک می کرد. هنوز درحالیکه بسیاری از مشکوکها شناسایی شده اند، هیچ کسی محکوم نشده است.

ما بر این باوریم که پیشرفت می تواند از ادغام بهتر کار تجربی بیاید که توسط اقتصاددانان نیروی کار با برخی کارهای توسعه یافته توسط اقتصاددان کلان قانع شده اند، و با درخواستی برای چنین کار مشترکی پایان می یابد.

Abstract

Almost 30 years ago, Friedman (1968) and Phelps (1968) developed the concept of the “natural rate of unemployment.” In what must be one of the longest sentences he ever wrote, Milton Friedman explained: “The natural rate of unemployment is the level which would be ground out by the Walrasian system of general equilibrium equations, provided that there is imbedded in them the actual structural characteristics of the labor and commodity markets, including market imperfections, stochastic variability in demands and supplies, the cost of gathering information about job vacancies and labor availabilities, the costs of mobility, and so on.” Over the past three decades a large amount of research has attempted to formalize Friedman’s long sentence and to identify, both theoretically and empirically, the determinants of the natural rate. It is this body of work we assess in this paper. We reach two main conclusions.

The first is that there has been considerable theoretical progress over the past 30 years. A framework has emerged, organized around two central ideas. The first is that the labor market is a market with a high level of traffic, with large flows of workers who have either lost their jobs or are looking for better ones. This by itself implies that there must be some “frictional unemployment.” The second is that the nature of relations between firms and workers leads to wage setting that often differs substantially from competitive wage setting. This in turn is likely to result in a level of unemployment that differs from the efficient frictional level. We present this framework below and then take it through its paces, showing how it helps to think about the complex relation between technological progress and the natural rate.